In een tijd dat de geschiedschrijving van mode is gedelegeerd naar de pr-afdelingen van modehuizen doet Het Nieuwe Instituut een voorstel voor een open canon van de Nederlandse mode. In een spel van feiten en fictie legt deze open geschiedenis, waarin meerdere, soms tegenstrijdige verhalen zijn toegestaan, het accent op de rol van de gebruiker/consument als kenmerkend voor de vernieuwende kracht van de Nederlandse mode. Guus Beumer, artistiek leider van het Tijdelijk Modemuseum, nam het publiek van de Reading Room mee door deze Nederlandse modegeschiedenis.

Aan de hand van enkele vroege projecten zoals Higher Truth (de Vleeshal, 2002) en Safe Haven (de Vleeshal, 2003), vertelt Beumer hoe hij gefascineerd raakte door de tentoonstelling als middel om open verhalen te vertellen. Tentoonstellingen maken is voor hem een vorm van essayistiek bedrijven.

Beluister het eerste deel van deze avond.

De door Beumer samengestelde tentoonstelling Een speculatieve geschiedenis van de Nederlandse mode in het Tijdelijk Modemuseum laat zien hoe fundamenteel de Nederlandse invloed is op het mondiaal functioneren van de discipline. Beumer gaat nader op deze geschiedenis in aan de hand van vier scenes uit de tentoonstelling, die ieder zijn verbonden met een specifieke ruimte: het huis, de straat, de stad en de school.

De scene van Het Huis toont hoe de Nederlandse vrouw zich in de jaren vijftig dankzij tijdschriften als Libelle de voor haar onbetaalbare couture van Dior wist toe te eigenen. Daarmee werd de kiem gelegd voor een heel nieuw industrieel systeem.

Beluister het verhaal van Het Huis. 

In de scene van De Straat is vervolgens te zien welke betekenis de kleur wit onder invloed van Provo kreeg aan het einde van de jaren zestig, Vele decennia later raakt ontwerper Martin Margiela hierdoor geïnspireerd en gaf de kleur een belangrijke rol in zijn collecties.

De Gekraakte Stad gaat over de kraakcultuur van de jaren tachtig. Geïnspireerd door de punkscene legden krakers de relatie legden tussen hun kleding, de publieke ruimte en politiek.

Een uitzonderlijk subsidiesysteem maakte het voor de mode mogelijk om eind jaren negentig de markt te ontvluchten. Het kledingstuk werd een object van onderzoek en experiment. In De School zijn typerende kledingstukken van ontwerpers uit die tijd, zoals Victor & Rolf, Spijkers en Spijkers en Pascale Gatzen, nagemaakt in eenzelfde, neutrale stof.

Beluister het verhaal van De Straat, De Gekraakte Stad en De School. 

Alle verhalen van deze tentoonstelling zijn terug te lezen in de speciale krant die op de pallet aan het begin van de tentoonstelling in Gallery I te vinden is.